Serán posibles as publicacións sobre o Carballiño dos anos 60, porque Santiago Cacho Rodríguez accede a darnos o consentimento para utilizar o seu blog:
O CARBALLIÑO, CALLEJERO AÑOS 60 (asruasdocarballino.blogspot.com)
Con este blog, Cacho tratou de lembrar e homenaxear aos comerciantes e profesionais que, coas súas respectivas actividades, contribuíron a manter viva a vila, na época da existencia da última rondalla da vila carballiñesa, e do grupo de música pop – rock “Los Poker”
Este grupo de mozos, moitos deles alumnos de Don Juan Corral, amenizaron os entroidos dos anos sesenta cos seus desfiles e actuacións durante tres anos.
A crónica da curta existencia de ambas formacións queda contida no blog:
https://pulpopokers.blogspot.com/2019/08/lospoker.html
Os documentos escritos que Cacho inclúe no seu blog “Carballiño. Callejero años 60” proceden da prensa da época (Faro de Vigo e La Región), da revista “Ambiente” e, sobre todo, das actas de xuntas municipais e plenos e dos programas de festas de San Cibrao.
A maioría dos antigos documentos gráficos empregados no citado blog proceden da publicación de Miguel Anxo Fernández: “Vellas Historias Vellas Fotografías 1870 – 1970” (1992). Tamén se utilizaron fotos do álbum de Xosé Manoel Rodríguez González (Pichi): “O Carballiño 1869-1979 Álbum Fotográfico da Vila do Arenteiro” (2010), de José Luis Diz: “Xentes do Carballiño 1890 – 1990” (2016) , de “Potiños”: “O Carballiño, Industria e Comercio – 1925-1995″ (2019), cuxa selección e recopilación fotográfica foi feita por José Luis Diz Rodríguez e Manuel Blanco Guerra ” Celta “, e algunha achega de Moncho Fuentes.
A parte das fotografías propias do redactor, importante foi a achega de fotografías dos familiares dos comerciantes e profesionais citados.
BADAL NOVAS
Da grazas por poder dispor do dito blog e publicalo no noso medio, traducindo ao galego as notas e comentarios que aparecen en castelán no blog orixinal, completando ca nosa propia información sobre os profesionais e comerciantes e engadindo as novas fotos que achegaron os seus familiares. Agradecemos as fotos de MONCHO FUENTES e, sobre todo, as aportadas polo profesor do IES Nº1 JUAN VALCÁRCEL OBELLEIRO e o grupo de alumnos do curso 1991-92 ( Jaime Pérez, Patricia Paniagua, Mª José Vázquez, Encarna Rodríguez e Susana Rey ) que cursando a asignatura de Deseño fixeron un traballo sobre o urbanismo do Carballiño.
VIDEO CON RÚAS DO CARBALLIÑO NO ANO 1990
RÚA CARIDADE:
CARIDADE: Sentimento ou actitude que che leva a interesarte por outras persoas e a querer axudalas, especialmente ás máis necesitadas: “Unha esmola, por caridade!”
Virtude teolóxica do cristianismo que consiste en amar a Deus por riba de todas as cousas e ao próximo como a si mesmo: “Fe, esperanza e caridade son as tres virtudes teolóxicas”
36 BAR EMILIANO
Ademais doutros motivos dignos de consideración, a especialidade de EMILIANO VÁZQUEZ, uns callos con garavanzos exquisitos, convertía ao seu bar nun dos máis frecuentados. Ademais do bar, Emiliano tiña tamén pensión.
%20-%20copia.png)
Ao traspasar o negocio á familia coñecida como “O Dios de Veiga”, Emiliano legoulles a súa receita.
Á súa vez, ao facerse cargo do bar, herdou a receita Rafael Fernández, o dono de “O Meu” na Carreira.
CASAS DA RÚA CARIDADE
RÚA CARRETERA DE RIBADAVIA:
Como adoita ocorrer entre veciños, a rivalidade das vilas de Ribadavia e O Carballiño foi sempre unha patente realidade.
Cada unha delas esgrime ao seu favor aqueles argumentos que máis a benefician e máis prexudican ao seu opoñente.
Ribadavia presume da súa historia – a súa “Festa dá Historia”, do seu castelo dos condes de Sarmiento, do seu barrio xudeu no seu ben conservado núcleo urbano e da súa campiña vitícola do Ribeiro.
O Carballiño xáctase de ser moderna, bulliciosa, de albergar, entre outros ilustres personaxes, a dona Emilia Pardo Bazán, alardea do seu Templo da Vera Cruz, do seu Parque, do seu Balneario e da súa gastronomía – polbo, carne e pan -, tamén regada por un viño que non desmerece do de Ribadavia.
BAR VENEZUELA
O propietario do local ADOLFO FERNÁNDEZ FERNÁNEZ ofrecía aos seus fregueses un viño aceptable e, entre outras especialidades, unha exquisita carne richada.
MARMOLERÍA HERMANOS TORRERO
Adicábanse a marmolería, especialmente as placas para nichos nos cemiterios
S/N MATADERO MUNICIPAL
Dado o grave estado de deterioración do matadoiro de Toscaña, o novo matadoiro sitúase na marxe dereita do Carrás, ou Regato do Varon, nas inmediacións da actual estación de servizo de Repsol, na estrada de Ribadavia.
En 1964, a Xefatura de Obras Públicas de Ourense sinala a liña de edificación.
As obras adxudícanse ao construtor Perfecto Justo Álvarez, a quen o Concello debe abonar a participación do primeiro prazo que ascende a 25.550 pesetas.
Para o desenvolvemento e terminación das obras, o Concello ten que participar economicamente con outras dúas achegas.
AGRADECEMENTOS
En memoria dos membros da rondalla e do grupo de música “Los Poker” que faleceron e en nome dos vivos, a maioría con domicilio fóra das Terras do Orcellón, Cacho agradece a BADAL NOVAS a súa iniciativa para dar a coñecer a curta aventura daqueles mozos que viviron no Carballiño nos anos sesenta e lembrar aos seus coetáneos.
BADAL NOVAS únese tamén ao agradecemento de Cacho por aqueles que coas súas publicacións de álbumes fotográficos facilitaron a redacción do seu blog e do que nos ocupa:
Pola nosa banda, BADAL NOVAS agradece as fotos e informacións achegadas polos familiares dos concidadáns citados no blog, os documentos gráficos facilitados por MONCHO FUENTES
e, sobre todo, os achegados polo traballo escolar sobre Carballiño, dirixido polo profesor JUAN VALCÁRCEL OBELLEIRO.
Grupo de Diseño ( 3º BUP Medición e Urbanismo ) do IES Nº1 . Profesor Juan Valcarcel
Se alguien quere colaborar con fotos ou documentos para enriquecer esta publicación, asi como correxir posibles erros pode facelo a través do mail info@badalnovas.com
Manuel Amil Otero. Decembro de 2022
