A Xunta pon en marcha un protocolo de actuación ante casos sospeitosos de presentación de produtos químicos na sanidade pública galega

Galicia xa conta cun protocolo unificado de actuación ante casos de sospeita de presentación de produtos químicos no seu sistema sanitario. Así o destacou a conselleira de Promoción do Emprego e Igualdade, María Jesús Lorenzana, tras a súa reunión co director xeral de Asistencia Sanitaria do Sergas, Jorge Aboal, quen lle remitiu un documento xa remitido ás sete áreas sanitarias para que comece a funcionar inmediatamente pero que será obxecto de permanente revisión e actualización coas achegas que se reciban.

Neste sentido, Lorenzana remitirá este documento ao Observatorio Galego da Violencia de Xénero, dependente da Consellería de Promoción do Emprego e Igualdade, para que o seu contido sexa trasladado aos seus colexiados e sometido a alegacións. Ademais de diversos departamentos da Xunta, representantes da Delegación do Goberno, da FEGAMP, do Tribunal Superior de Xustiza, da Fiscalía Superior, de asociacións de mulleres, organizacións sindicais e empresariais e colexios profesionais como os de dereito, psicoloxía, traballo social ou educación social.

AVANTAR ACTIVIDADES

O protocolo elaborado polo Sergas partiu do que se levaba a cabo con anterioridade no servizo de emerxencias das áreas sanitarias de Ourense, Verín e O Barco de Valdeorras, sistematizándoo, adaptándoo a un formato común para todas as áreas sanitarias e ampliándoo tamén a primaria. coidado.

En concreto, o protocolo define as substancias máis habituais nos casos de presentación de produtos químicos e os indicadores de sospeita que debe ter en conta tanto o persoal sanitario de atención primaria como de urxencias hospitalarias, indicando sempre a derivación a este último no caso de sospeita. Dentro dos servizos de urxencias, o protocolo define os motivos de consulta que deben deixar constancia na historia clínica durante o proceso de triaxe e fai recomendacións como a realización da anamnese (preguntas ao paciente) en caixa pechada e a exploración física tanto ante testemuñas sanitarias como , se a persoa afectada así o desexa, os seus acompañantes.

Por último, o protocolo realiza as probas diagnósticas e toxicolóxicas a realizar neste tipo de casos, tanto para detectar as consecuencias clínicas da submisión química como para descubrir as substancias empregadas no suposto delito. Neste último caso, o documento indica os marcadores a realizar á hora de solicitar estas probas a través do sistema de historia clínica electrónica e defínese o procedemento médico legal para, *atender a correspondente denuncia, recoller estas mostras e garantir unha cadea de custodia en colaboración co Forzas e Corpos de Seguridade do Estado e Instituto de Medicina Legal de Galicia.

Por último, o protocolo establece a necesidade de emitir un informe de lesión en todos os casos e establece pautas para o seu seguimento clínico posterior para que, segundo as circunstancias do caso, se proceda á profilaxe de posibles infeccións ou á derivación a unidades de saúde mental ou de asistencia social. traballar para apoiar á vítima.

Aumento dos casos
A exposición de motivos do protocolo define a submisión química e destaca que o Instituto Nacional de Toxicoloxía detectou nos últimos anos un aumento dos casos de agresións sexuais en situacións de abuso de alcol e outras drogas e tamén de uso intencionado de substancias químicas. Nestes casos, a vítima adoita ser unha muller nova, xeralmente menor de 30 anos, mentres que o agresor adoita ser un home que nunha alta porcentaxe dos casos (ataques nun 70%) é un coñecido da vítima.

O protocolo identifica como fármacos habituais nestes casos aquelas substancias solubles en medio acuoso que non adoitan dar cheiro, sabor ou cor á bebida na que se usan, que son eficaces a baixas doses e que teñen efectos inespecíficos. que se pode confundir cunha intoxicación alcohólica ou cunha enfermidade, e así non levantar sospeitas.

Estes fármacos poden ir desde benzodiazepinas ata alcaloides como a burundanga, analxésicos como a ketamina ou o fentanilo, pasando polos barbitúricos como o éxtase líquido (GHB) ou os opiáceos, o LSD e outros derivados alucinógenos. Todos eles afectan ao estado de conciencia con relativa rapidez e durante moito tempo e provocan un maior ou menor grao de amnesia que pode levar á vítima a dubidar da existencia dunha agresión sexual e que, en todo caso, dificultan a súa capacidade de achegar datos. e detalles.

Nestas situacións, o obxectivo deste protocolo é sistematizar a sospeita, diagnóstico, tratamento e seguimento das vítimas e coordinar as actuacións entre a sanidade pública e os servizos policiais e xudiciais para garantir o tratamento correcto da vítima e facilitar o persecución por delitos.