Serán posibles as publicacións sobre o Carballiño dos anos 60, porque Santiago Cacho Rodríguez accede a darnos o consentimento para utilizar o seu blog:
O CARBALLIÑO, CALLEJERO AÑOS 60 (asruasdocarballino.blogspot.com)
Con este blog, Cacho tratou de lembrar e homenaxear aos comerciantes e profesionais que, coas súas respectivas actividades, contribuíron a manter viva a vila, na época da existencia da última rondalla da vila carballiñesa, e do grupo de música pop – rock “Los Poker”
Este grupo de mozos, moitos deles alumnos de Don Juan Corral, amenizaron os entroidos dos anos sesenta cos seus desfiles e actuacións durante tres anos.
A crónica da curta existencia de ambas formacións queda contida no blog:
https://pulpopokers.blogspot.com/2019/08/lospoker.html
Os documentos escritos que Cacho inclúe no seu blog “Carballiño. Callejero años 60” proceden da prensa da época (Faro de Vigo e La Región), da revista “Ambiente” e, sobre todo, das actas de xuntas municipais e plenos e dos programas de festas de San Cibrao.
A maioría dos antigos documentos gráficos empregados no citado blog proceden da publicación de Miguel Anxo Fernández: “Vellas Historias Vellas Fotografías 1870 – 1970” (1992). Tamén se utilizaron fotos do álbum de Xosé Manoel Rodríguez González (Pichi): “O Carballiño 1869-1979 Álbum Fotográfico da Vila do Arenteiro” (2010), de José Luis Diz: “Xentes do Carballiño 1890 – 1990” (2016) , de “Potiños”: “O Carballiño, Industria e Comercio – 1925-1995″ (2019), cuxa selección e recopilación fotográfica foi feita por José Luis Diz Rodríguez e Manuel Blanco Guerra ” Celta “, e algunha achega de Moncho Fuentes.
A parte das fotografías propias do redactor, importante foi a achega de fotografías dos familiares dos comerciantes e profesionais citados.
BADAL NOVAS
Da grazas por poder dispor do dito blog e publicalo no noso medio, traducindo ao galego as notas e comentarios que aparecen en castelán no blog orixinal, completando ca nosa propia información sobre os profesionais e comerciantes e engadindo as novas fotos que achegaron os seus familiares. Agradecemos as fotos de MONCHO FUENTES e, sobre todo, as aportadas polo profesor do IES Nº1 JUAN VALCÁRCEL OBELLEIRO e o grupo de alumnos do curso 1991-92 ( Jaime Pérez, Patricia Paniagua, Mª José Vázquez, Encarna Rodríguez e Susana Rey ) que cursando a asignatura de Deseño fixeron un traballo sobre o urbanismo do Carballiño.
VIDEO CON RÚAS DO CARBALLIÑO NO ANO 1990
RÚA BLANCO AMOR
Tal como pódese apreciar na panorámica, a rúa como tal non existía na época da nosa crónica. As primeiras edificacións con fins empresariais foron as que realizaron Paniagua e Marnotes.
A rúa tivo un nome provisional, como se pode apreciar no anuncio de 1974, ata que lla adxudicou a Branco Amor.
EDUARDO BRANCO AMOR naceu en Ourense en 1897 e morreu en Vigo en 1979. Os seus restos repousa no cemiterio ourensán de San Francisco.
Iniciou a súa andaina no mundo das letras no Diario de Ourense, ocupación que lle permitiu participar no ambiente literario da capital e frecuentar, entre outros, a Vicente Risco.
Ao emigrar a Arxentina, intégrase no grupo de emigrantes que promocionan a cultura galega, cos que fundou a revista Terra. A colaboración co diario arxentino A Nación permitiulle coñecer a Borges, Sábato…
Volve a España como correspondente do devandito xornal, o que lle permite coñecer a Castelao, relacionarse cos compoñentes do grupo Nos e establecer amizade con García Lorca. Nesa época inicia a súa carreira literaria como poeta e novelista, tanto en galego como en español.
Unha vez máis en Arxentina, ao estalar a guerra, defende cos seus escritos a legalidade republicana. Funda e dirixe o Teatro Gallego e a revista Galicia do Centro Galego de Buenos Aires.
Antes de regresar a España na década dos 60, Branco Amor publicara xa, entre outros traballos, A Asmorga. Unha vez establecido, publicou os contos Os biosbardos e dedicouse a escribir obras de teatro.
De izquierda a derecha. Aparece en primer lugar Modesto Bayon (el abuelo de Alfonso); a continuación, el profesor de Cisneros Taboada Bonastre, Julio; Lopez Cid, José Luis (tambien profesor de Cisneros pero reconocido por su actividad literaria y periodistica); Acevedo, Luis; Rogelio “O Xastre”. Blanco Amor; Espino; Fidalgo; ¿Sobrino?; Destar; Mestre Vide y Chancas
1 ALMACENES PANIAGUA
Ao incrementar o negocio, Paniagua solicita permiso para edificar un novo almacén detrás dos construídos na rúa General Mola.
Previamente concédeselle permiso para construír un galpón que deberá ser derrubado ton pronto como se abra rúa.
2 TALLERES MARNOTES
O señor ARGIMIRO MARNOTES RODRÍGUEZ, futuro concelleiro e alcalde de Carballiño entre 1987 e 1991, tivo inicialmente o seu taller de carpintería metálica no antigo campo da feira.
2.jpg)
.jpg)
Ao desaparecer as vellas construcións do campo da feira, o señor MARNOTES instálase nun terreo próximo ao de Paniagua, é as “inmediacións” da rúa General Mola (hoxe en día Curros Enríquez).
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
CARRETERA DE ASTURESES
Esta carretera abrese como camiño veciñal no ano 1922.
.png)
A vinculación do pobo de Astureses, pertencente ao municipio de Boborás, co Carballiño débese indubidablemente á concorrida romaría da Virxe da Saleta.
A tradición devota sostén que, a mediados do século XIX, a Virxe apareceuse a uns pastores. A romaría tiña como finalidade primeira pedir a intercesión da Virxe contra todo tipo de enfermidades e males acendendo velas na súa capela.
Esta romaría pon o domingo a guinda ás festas patronais de setembro, dedicadas a San Cibrao. Unha boa parte da poboación do Carballiño desprázase ata a capela da Saleta para honrar á Virxe e festexar o día cunha boa comida.
8 TINTORERÍA “LA ÚNICA”
A tintorería pertencía aos socios JOSÉ CERDEIRA CAMBA e JOSÉ GÓMEZ CAMPOS
A tinturería entrou en funcionamento no outono de 1962
11 HOTEL PARQUE
O promotor do hotel JOSÉ VEIGA ALÉN, de profesión taxista, era coñecido familiarmente no pobo por “Pepe dá Aurora”.
.png)
Este hotel, durante un tempo, foi o hotel máis luxoso e prestixioso do pobo.
Ao estar a rúa pouco urbanizada, José Veiga solicitou que se arrombase a rúa e incrementásese a iluminación.
S/N MATADERO MUNICIPAL
Como consecuencia do aumento da poboación e por medidas sanitarias e prácticas, en 1924, sendo alcalde o señor Gulías, o Concello decide construír un matadoiro municipal.
Adquírese o terreo na beira esquerda do Arenteiro, nas proximidades da ponte de Toscaña.
Adxudícanse as obras ao mesmo construtor que levanta a Praza de Abastos, Juan Bravo Jilgueira. O custo do edificio ascende a 30.520 pesetas.
.png)
Entre outros aspectos, cabe destacar a adquisición previa dunha báscula para a instalación.
.png)
Co paso do tempo e debido ás frecuentes riadas, a deterioración do matadoiro é cada vez maior.
A inspección técnica veterinaria sinala que a salubridade é cada vez máis precaria e a deterioración máis evidente: desaugadoiros, paredes, tellado ..
A instalación carece de servicios considerados mínimos: lavabos.
.jpg)
Os sucesivos informes da Inspección veterinaria obrigan ao Concello para acometer os traballos indispensables e urxentes
Pero chega o momento no que é tal a deterioración que o Concello decide non levar a cabo reparación algunha, porque se prevé construír un novo
.jpg)
O novo situarase na marxe dereita do Carrás, o Regato do Varón, nas inmediacións da actual estación de servizo de Repsol, na estrada de Ribadavia.
AGRADECEMENTOS
En memoria dos membros da rondalla e do grupo de música “Los Poker” que faleceron e en nome dos vivos, a maioría con domicilio fóra das Terras do Orcellón, Cacho agradece a BADAL NOVAS a súa iniciativa para dar a coñecer a curta aventura daqueles mozos que viviron no Carballiño nos anos sesenta e lembrar aos seus coetáneos.
BADAL NOVAS únese tamén ao agradecemento de Cacho por aqueles que coas súas publicacións de álbumes fotográficos facilitaron a redacción do seu blog e do que nos ocupa:
Pola nosa banda, BADAL NOVAS agradece as fotos e informacións achegadas polos familiares dos concidadáns citados no blog, os documentos gráficos facilitados por MONCHO FUENTES
e, sobre todo, os achegados polo traballo escolar sobre Carballiño, dirixido polo profesor JUAN VALCÁRCEL OBELLEIRO.
Grupo de Diseño ( 3º BUP Medición e Urbanismo ) do IES Nº1 . Profesor Juan Valcarcel
Se alguien quere colaborar con fotos ou documentos para enriquecer esta publicación, asi como correxir posibles erros pode facelo a través do mail info@badalnovas.com
Manuel Amil Otero. febreiro de 2025
