Antón Jardón
Curriculum Antón Jardón
«E o Marcelino non di nada, está coma aparvado. Hai un silencio. E no silencio coma un arrastres, coma unha fouce que pasa segando».
(Bernardino Graña, Fins do mundo)
O acontecido hai uns días coa votación da reforma laboral pon de manifesto –sen distinción de ideoloxía, sexo ou relixión– a cativeza política dos nosos representantes patrios. O PP armou a Marimorena, malia ter claro que a reforma era a súa, só por darse o gustazo de levarlle a contraria ao PSOE. Obviamente os socialistas estaban felices con cambiar algo para que todo siga igual. O sorprendente é a conivencia expresa de UP e o “no pero si” dos partidos nacionalistas. E, para máis inri, o PSOE compra –ou dálle algo por atrás– a dirección de UPN e o PP lámbelle o cocote aos deputados deste partido e eles agradécenlle o cariño. Todo o demais é literatura mística da mala, claro.
A verdade é que, ‘tal como están as cousas, tal como vai a ferida’ (con licenza do gran poeta estremeño Félix Grande), non hai maneira de esfumarse, non é posíbel gozar dun ansiado ano sabático fóra do «díxome, díxome» da política, alomenos ata que apareza o antídoto capaz de derreter esa xeada porfiona e perdurábel que leva tanto tempo calcificando as actitudes –e aptitudes– da maioría dos conspicuos membros dos sanedríns que gobernan os partidos políticos operantes no mapa do Estado español. Como dicía o meu amigo Celso, mentres agarraba as súas partes a través do peto furado, «a maioría de varios non saben o que traen entre as mans».
A distancia entre o que acontece e o que sería desexábel no ambiente político non se dá medido nin a cuartas nin a palmos. Talvez haxa que madrugar e botar man do leguametro (aparello que mide as distancias en leguas). E, o que é máis triste, para distinguir os nosos dos outros precisamos unhas boas lentes de aumento. E, aínda así, quen sabe! En fin, o evidente e o preocupante é que a nosa pel se vai ennegrecendo sen remedio, mentres a comedia se transforma en circo e o circo hai veces que acaba en drama.
Dende que a res pública é patrimonio dos profesionais da política, instaurouse un corporativismo gremial, onde a calidade e capacidade dos representantes públicos para comportarse como referentes da sociedade vén sendo algo así como a temperatura idónea: cero graos, nin frío nin calor. O afán de subsistencia estaos levando –a uns e outros– polo camiño da perdición. A coherencia, á hora de comportarse en base aos principios e ideas de que presumen, fica agochada nas cámaras de maduración, mentres os tertulianos mediáticos, amestrados para substituír aos elixidos, cociñan iso que lle chaman opinión pública, como único alimento posíbel. E así, no canto de beneficiarnos da actividade política dos nosos representantes, debemos conformarnos con engulir as súas parvadas e ocorrencias. Vaque si?
[O meu tío Lisardo non durme de tanto pensar, se aquel coitado de Cáceres se equivocou tres veces sen querer, ou se o fixo adrede para que o tal Casado teña un motivo para seguir montando a bronca do mes].
————————————————————————————————–
Outros Artigos de Antón Jardón :
” O desencanto de don Claudio “
” Vai moito frío en Penalonga “
“Unha ovella na tulla do diñeiro”
” A galiña que pon os ovos sen data de caducidade “
” Contando tardes, sobre todo, tardes “
” A señora da máscara no papo (e a educación no sobaco) “
“Paco Picholas e os elementos noctámbulos ”
” A codia das ausencias en tempos adversos “
” A algarabía cuántica da covid-19 e a matanza da señora Clotilde [relato] “
” A contumacia dun milhomes contra a cerellada doutros catro [relato] “
” Que diferenza hai entre a denta-dura de Trump e o dentame de Bide? “
” Maldita escuridade! (Sempre anoitece con máis Vox e menos Nós no horizonte) “
” Guerra patriótica: nacionalismo madrileño contra centralismo español “
” Ménage à trois nas cloacas do Barbaña “
” Algo cheira a rancio na cidade dos biosbardos “
” Casabranca e o lado íntimo da pseudo-política ourensá.”
” Non hai doce sen trece (corolario) “
” Non hai doce sen trece (segunda parte) “
” Non hai doce sen trece (primeira parte) ”
” Antollo e o xurelo guisado [relato] “
” O can vello, o amo e o patrón [relato] “
” Incontinencias dun petulante na fase 1 [relato] “
” O corvo e o alcalde [relato] “
” A pandemia dos estorniños berrecallos [relato] “
” Unha muller confinada no supermercado “
“O cadeliño zuro e o visitante impertinente”
” 5 de abril, Domingo de Ramos “
