Antón Jardón
Curriculum Antón Jardón
«Lo importante no es el precio / Si no el valor de las cosas / Pobrecito mi patrón / Piensa que el pobre soy yo» (Facundo Cabral, Pobrecito mi patrón)
Xa hai quen pensa que Pablo Casado tiña outro nivel. Os moi coherentes tertulianos madrileños, eses ilustrados e incondicionais do «onde dixen digo, digo Diego», comezan a recuar discretamente, mostrando un cariz emboutado en melifluas doses de pomada nostálxica. Aínda que sexa devagar, van caendo da burra e van constatando –sen recoñecelo, claro!– que o novo ocupante daquel edificio da capitalina rúa de Génova, cuxa reforma foi pagada con diñeiro gañado daquela maneira, por moito que exhiba unha folla de servizos incólume, non é o trigo limpo que nos queren mostrar. Pouco a pouco, os tarabelos que nos fan confundir os dixomedíxomes coa doutrina oficial, van abrindo os ollos e descubrindo, malgré lui, as matas de magarza que afuman e atoldan o gran dourado que queren vender dende Madrid.
Algúns xa comezan a dicir coa boca pequena que Casado era outra cousa. Din, os que hai cousa dun mes afirmaban o contrario, que Casado era o garda civil capaz de darlle o alto ao moinante que se pretendía identificar como parente, para espetarlle sen inmutarse: «Cuando estoy de servicio, no conozco ni a mi padre». Ese, e non estoutro, si que tiña carácter; sabía distinguir a magarza do trigo e un pillo dun delincuente.
Estoutro, o que nos deixou para darlle pábulo aos que pensan que ser xefe do PP é máis importante ca presidir o País onde naceu, seica é un político da dereita moderada, ou de centro, moi experimentado e bo xestor, malia as evidencias que acreditan o contrario e malia a obvia inaptitude para distinguir un pillabán dun ladrón. Iso si, o que parece palpábel é a súa acérrima defensa da familia, tanto da de sangue como da política. Quen ten irmá e ten curmá, é normal que comprenda que a señora Ayuso saiba o que é ter un irmán e que Almeida entenda o que é ter un primo, aínda que pretenda convencernos que o quixeron tomar por primo. E quen se casa con Vox non pode negar que a extrema dereita pertenza á súa familia. O novo, lata a voda mais envíalle a Abascal o mellor regalo: compartir e repartir a herdanza de Fraga (e de Franco, claro). Por se alguén tiña dúbidas, os irmáns políticos, os cuñados, tamén forman parte da familia. Iso, de momento, é o único que nos demostrou na nova andaina o que nos deixou porque «quiero volver a vivir a Madrid»: a carteira mirando cara aos consanguíneos e a ideoloxía comparida cos afíns.
[O meu tío Lisardo nunca se cansa de repetir, «dime con quen andas e direiche quen es». Mais, hai que ser comprensíbeis, porque o que nos deixou acaba de chegar a Madrid e é normal que non saiba con quen se xunta ou que se perda nos cruces des camiños]
Outros Artigos de Antón Jardón :
” O seu nome fede a pólvora queimada, excelentísimo señor! “
” Feijóo rebenta os freos ao atravesar ao Padornelo “
” Contra o carnaval de Madrid, viva o entroido de Xinzo! “
” Cando as rogativas non dan acabado coa sequía “
” O desencanto de don Claudio “
” Vai moito frío en Penalonga “
“Unha ovella na tulla do diñeiro”
” A galiña que pon os ovos sen data de caducidade “
” Contando tardes, sobre todo, tardes “
” A señora da máscara no papo (e a educación no sobaco) “
“Paco Picholas e os elementos noctámbulos ”
” A codia das ausencias en tempos adversos “
” A algarabía cuántica da covid-19 e a matanza da señora Clotilde [relato] “
” A contumacia dun milhomes contra a cerellada doutros catro [relato] “
” Que diferenza hai entre a denta-dura de Trump e o dentame de Bide? “
” Maldita escuridade! (Sempre anoitece con máis Vox e menos Nós no horizonte) “
” Guerra patriótica: nacionalismo madrileño contra centralismo español “
” Ménage à trois nas cloacas do Barbaña “
” Algo cheira a rancio na cidade dos biosbardos “
” Casabranca e o lado íntimo da pseudo-política ourensá.”
” Non hai doce sen trece (corolario) “
” Non hai doce sen trece (segunda parte) “
” Non hai doce sen trece (primeira parte) ”
” Antollo e o xurelo guisado [relato] “
” O can vello, o amo e o patrón [relato] “
” Incontinencias dun petulante na fase 1 [relato] “
” O corvo e o alcalde [relato] “
” A pandemia dos estorniños berrecallos [relato] “
” Unha muller confinada no supermercado “
“O cadeliño zuro e o visitante impertinente”
” 5 de abril, Domingo de Ramos “
