Manuel Herminio Iglesias
Pasada a data do 25 de xullo, os populares Ourensás andan na procura de figuras do pasado local, e tratan de convencernos co seu descafeinado galeguismo, de que son a mellor oferta electoral que teremos para as municipais vindeiras. Mentres un grupo de persoas anda a tecer os fíos pra, baixo un nome, que ben pudera ser Goalición Galega, xuntar a todos os grupos que entenden que, un nacionalismo centrista e progresista ten un espazo político que deixou a desaparición dos coagas hai anos ó xuntarense cós populares de Fraga, todo a cámbio duns postiños na Xunta.
Non sei cantos intentos xa levan tentando argallar unha forza política que cubra un espazo electoral que hoxe está nas mans dos populares. Un espazo que, os seguidores de Feijoo, adornan co nome de galeguismo harmónico, a sabendas de que de galeguismo nada de nada. Viñote lle chamarían na vila onde penso, amo e sinto. Ou sexa: o viñote, pra os que non o saiban, saía das prensas e das borras do vagazo despois de quitar o viño bo da cuba. Pois iso é o galeguismo descoorido que fixo Feijoo e agora sigue Rueda, Baltar e todos os seus acólitos. Galeguismo que se conforma repetir o nome moitas veces e darlle unha distinción anual a un persoeiro. Mais, de tentar enfrontarse ós grandes problemas desta terra como a desfeita do sector primario e a vida no rural, nada nada de nada. O tema dos incendios sigue lastrando a esta terra igual ou peor que cando Feijoo fixo a foto da mangueiriña hai case 14 anos.
O certo é que nas conversas de xente moi cualificada e sensata, fálase de que o nacionalismo nesta terra leva anos xogando a política do péndulo. Leva anos xogando a ser o apendice doutras forzas políticas sen aspirar a nada máis. Ou sexa: baixa a esquerda tradicional e suben eles. Mais o graneiro dos populares sigue case intacto. Se perde algo, logo volve a recuperalo. Ademais o nacionalismo a día de hoxe, por estar tanto tempo na oposicion sigue ancorado unicamente na denuncia e na reclamación, pero sen propostas salientabeis, pois non asume que, pra chegar a encandilar a un sector moito máis amplo de xente, hai que deixar no esquecemento postulados, bandeiras e compañias que en nada axudan a entrar nun espazo político moito máis amplo.
Recoñézo que o nacionalismo galego fixo cousas importantes; Recoñezo que é necesario. Mais tamén vexo que non é capaz de dar o salto e soltar lastre pra chegar a todos os galegos. E como nesas andamos, hai xente que non se conforma a seguir ise camiño e quere explorar outras vías que nunca se deberon deixar esquecidas.
Non sei se cuallará esta iniciativa de aunar a todos estes grupos que aspiran camiñar co galeguismo como bandeira baixo unha siglas que tiñan un espazo político aberto e un futuro prometedor. Siglas que, morto o fundador e lider, os segundarios entregaron a Fraga favorecendo todo o que veu despois del.
Esperemos acontecementos e iremos vendo se esta opción se fai realidade.
Outros artigos de Manuel Herminio Iglesias
Ourense: Sen obxectivos nin proxectos
Ourense, por riba das ideoloxías
Vandalismo, botellóns e desleixo
Dúas maneiras de actuar na política
