Manuel Herminio Iglesias
Vivimos nun tempo no que todos os referentes éticos e incluso morais esfareláronse e caeron ó chan como se fosen de barro. Polo que xa temos poucas persoas e institucións públicas que nos sirvan de referencia e que sexan motivo de respecto e de certa admiración.
Polo que facendo un repaso podemos atopar que, si falamos do que acontece no eido da relixión o asunto non pinta nada ben. A nosa Igrexa sigue maiormente vencellada a un pasado político e agora atópase cunha sociedade que vai por un camiño e ela por outro. E cando se dilue o obxectivo principal, por mor de moitas cousas mal feitas, a confianza na institución decae que é o que acontece hoxe. Se falamos da Monarquía menudo pufo teatreiro o que se mantivo cun rei que seica era moi “campechano,” e con outro que non exerce de árbitro nos confictos poíticos. Se falamos da xustiza, ademais de ser lenta, ás veces, ate parece cega, comenenciuda, parcial e moi torpe. Máis eu quero cree nela, pero a fe comenza a decaer. Se falamos dalgúns partidos no que había moitas fabas podres, resultou que a podremia era un feito institucional; se falamos do mundo do deporte a grande maioria dos xogadores que teñen certo renome, e tamén as institucións son uns defraudadores; se falamos de moitos grandes empresarios que aparecían como modelo de éxito e de traballo, alguns aínda están na cadea; e se lembramos ós youtubes, todos sabemos que fuxen pra paraisos fiscais co afan de defraudar ó fisco; se lembramos a bastantes políticos, non todos, a merda sáelle por todas as costuras. En fin, que a todo o dito hai que sumarlle a derradeira lea do tribunal Constitucional freando o traballo da Congreso onde reside a soberanía popular e armando un conficto que veremos que consecuencias trae. E así poderíamos seguir e seguir. Polo que, grande maioría dos cidadáns, non temos referentes ós que mirar e, tomamos como modelo á xente sinxela, a esa que cumpre co fisco, que atura moitas falcatruadas e que, con moi pouco, tenta vivir e ser feliz. Esa xente que vive cumprindo coa sociedade e que se aferra ás cousas boas da tradición, mais non impide que esta sociedade evolucione. Se falamos da saúde temos que lembrar ós profesionais da sanidade pública que loitan pra defendela dos que a ven como un negocio e non como un servizo básico necesario prara a sociedade. E, como exemplo, ollamos o que acontece na capital do reino onde o poder político ponse de lado e permite que un confito se alongue no tempo.
Agora que estamos no Nadal máis consumista dos últimos tempos, onde as luces pretenden agochar moitos valores da nosa sociedade; pois persiguen cegarnos ate facernos insensibles e pouco reflexivos do que significou e debe significar este tempo, é un bo momento pra meditar. E facelo de maneira colectiva e individual. Pois esta nosa sociedade está a perder valores que antano eran fundamentais. O primeiro, o valor da solidariedade social. O segundo, o valor do esforzo pra mellorar como persoas e como comunidade. E o terceiro o valor do humanismo e os dereitos que eso conleva. Hoxe vivimos cheos de moito barullo. Vivimos agobiados polo ruído incluso musical que en todos os eidos no avasalla. Vivimos pra consumir e non racionalizar; vivimos soamente pra disfrutar dunha maneira insana e en moitos casos antisocial. O individualismo invadiuno todo, e nada para os caprichos de moitos egos.
En fin, son consciente de que non todo tempo pasado foi mellor, mais as veces teño saudade de anos pasados, pois con menos eramos máis felices.
Ourense está cheo de luces un tanto horteras, está cheo de festas que organiza un concello que despilfarra cartos pra captar o voto dos máis novos. Mais só se promociona a festa, e non a cultura. E así podería seguir. Dixen ó principio que a xente sixela é a base desta sociedade, e ratifícome no afirmado; pois nos estamentos onde había que dar exemplo, so hai teatro que agocha moito fariseismo. Só hai intereses corporativos e moita mentira e só se pretende aparentar. Reflexionemos sobre o que somos e cara onde imos como sociedade. Estamos no Nadal e é un bo tempo pra facelo. É un bo tempo pra facer balance e se cabe tentar correxir. Felices festas e que o 2023 traia paz e saúde,
Outros artigos de Manuel Herminio Iglesias
Ourense: Sen obxectivos nin proxectos
Ourense, por riba das ideoloxías
Vandalismo, botellóns e desleixo
Dúas maneiras de actuar na política