Antón Jardón
Curriculum Antón Jardón
«Homem de ideais que sou, quem sabe se a minha maior aspiração não é realmente não passar de ocupar este lugar a esta mesa deste café?»
(Fernando Pessoa, Libro do Desassossego)
Hai uns días fomos á vila porque cumpría mercar algunha chafallada, desas que ás veces –só ás veces– non se atopan no súper da aldea. Ou quen sabe, ao mellor fomos para embobar a mente, ou para matar o tempo, ou para corroborar por enésima vez que o mundo da vila non é distinto do da aldea.
Ao pasar por diante da parada do bus vimos a Iolanda sentada nun banco, indiferente e melancólica, coa ollada distraída, como se o mundo e o tempo non lle importasen un can; parecía estar a velas vir. Porfiámoslle para que viñera canda nós e negouse rotundamente, afirmando que o transporte público é un dereito e os dereitos se non os exercemos a escape nolos fulminan. Contounos que viñera mercar dúas galiñas e que discutira coa vendedora das churras. Díxonos que, ao chegar á tenda, foi directa ás gaiolas da paxarada e a dona, sen lle preguntar que quería, explicoulle que as castañas e as negras eran as normais porque poñen ovos acastañados, non como as brancas que os poñen brancos, nin como unhas agrisadas que os poñen azuis, ou outra raza de negras que os poñen moi grandes. Iso si, mentres as normais poñen a diario, esas fano día si e día non. Iolanda seguía enfadada pola altivez da vendedora, pois cando quixo saber cales eran os mellores ovos, ou cales posuían máis proteínas, ou cando comezarían a poñer as que finalmente escollera, a vendedora seica lle respondeu de malas maneiras, ata o extremo de tratala de parva por non decatarse que estaba a falar da casca e non dos ovos propiamente ditos, os cales, por dentro, son absolutamente idénticos. E Iolanda, no canto de acovardarse, replicoulle que se todos ovos son iguais non ten sentido perder media mañá trapeleando sobre as cores da casca, como se semellante anécdota debera converterse en algo relevante.
A liorta seica ficou eclipsada por mor dun comentario da piteira, ao coarse no comercio o barullo das furgonetas da campaña electoral: «Tanto teñen uns como os outros, todos son iguais», comentou a tendeira. E Iolanda rebateulle a tese afirmando que os partidos son como os ovos, mais coas características ao revés: parecidos na casca e distintos por dentro; diferéncianse na esencia e na substancia, pois, malia pretender asemellarse na campaña, hai uns que defenden o país nas vésperas das eleccións, outros que o fan tamén na precampaña e outros que non deixan de defendelo ningún día do ano. Velaí a diferenza.
[Ao meu tío Lisardo amólalle moito comprobar como, cada día que pasa, hai máis despistados que valoran en exceso as aparencias, despreocupándose da a esencia das cousas e do benestar da xente]
Outros Artigos de Antón Jardón :
“O gozo de pasear sen ir cara a ningures”
“A espantosa realidade das cousas”
“Anatomía do frío que non cesa”
“Recompor a memoria. En galego, claro!”
“Que queremos ser, ‘anduriños’ ou pardaos?”
“As gloriosas fragancias da Gloria”
“O prezo dos servizos municipais (ou cando as comenencias suplantan ás necesidades)”
“Concellos galegos: un mundo que non muta nin se inmuta”
” Que longa e a noite e que fugaz é a luz! “
” A lingua, a cultura e as andrómenas dalgúns alcaldes “
” Que é un alcalde de tarifa plana? “
” Concellos galegos ou concellos de Galicia “
” O regreso de Antón Tovar ás veigas durmidas “
” O espello convexo e os carneiros mochos”
Que tropa, que tempos…, que ventos!
Cartas sen selo: As fragrancias que nunca esvaecen
Cando pretendes apalpar os sentires da noite
A dama da Lagoa, Xinzo, Carreira e nós
A insignificancia das cativezas
Don Alberto e a súa circunstancia
O que acontece é insignificante, o importante é o que nos contan
“Don Alberto, o home que perdeu o acento (que nunca tivo)”
“O estado da nación / O estado da ficción”
“A insipidez minguante da esquerda cortesá”
” Don Alberto e a astroloxía luscofusquiana “
Aaai!, se as paredes falasen, don Alberto.
” Feijoo e a reconciliación coa familia (política) “
” O seu nome fede a pólvora queimada, excelentísimo señor! “
” Feijóo rebenta os freos ao atravesar ao Padornelo “
” Contra o carnaval de Madrid, viva o entroido de Xinzo! “
” Cando as rogativas non dan acabado coa sequía “
” O desencanto de don Claudio “
” Vai moito frío en Penalonga “
“Unha ovella na tulla do diñeiro”
” A galiña que pon os ovos sen data de caducidade “
” Contando tardes, sobre todo, tardes “
” A señora da máscara no papo (e a educación no sobaco) “
“Paco Picholas e os elementos noctámbulos ”
” A codia das ausencias en tempos adversos “
” A algarabía cuántica da covid-19 e a matanza da señora Clotilde [relato] “
” A contumacia dun milhomes contra a cerellada doutros catro [relato] “
” Que diferenza hai entre a denta-dura de Trump e o dentame de Bide? “
” Maldita escuridade! (Sempre anoitece con máis Vox e menos Nós no horizonte) “
” Guerra patriótica: nacionalismo madrileño contra centralismo español “
” Ménage à trois nas cloacas do Barbaña “
” Algo cheira a rancio na cidade dos biosbardos “
” Casabranca e o lado íntimo da pseudo-política ourensá.”
” Non hai doce sen trece (corolario) “
” Non hai doce sen trece (segunda parte) “
” Non hai doce sen trece (primeira parte) ”
” Antollo e o xurelo guisado [relato] “
” O can vello, o amo e o patrón [relato] “
” Incontinencias dun petulante na fase 1 [relato] “
” O corvo e o alcalde [relato] “
” A pandemia dos estorniños berrecallos [relato] “
” Unha muller confinada no supermercado “
“O cadeliño zuro e o visitante impertinente”
” 5 de abril, Domingo de Ramos “
