A opinión de Manuel Herminio: “Enfurruñados ou riquiños”

II EDICIÓN COCHES CLÁSICOS NO IRIXO

Manuel Herminio Iglesias

XUNTANZA DE CLÁSICOS NO IRIXO

Nas campañas electorais sempre hai frases que teñen un trasfondo que, si se toman ó pe da letra, sinalan certa prepotencia por parte da formación que as emprega.  O  obxectivo que tentan é amosar superioridade fronte ós competidores políticos.  Houbo un tempo no que nesta cidade, Trobón en ristre,  acompañado dunha charanga, escoitábase  aquelo de: “Si no eres del PP jódete jódete…”. A cousa é que aquel dito, na apertura da campaña electoral tiña o seu aquel e a súa lectura. Pois aínda que era de coña a  con moita retranca  a frase mandaba unha mensaxe que  amosaba o poderío neste noroeste peninsular dos conservadores fronte ós demais partidos.

Os tempos foron pasado, e despois de todo o que choveu e tamén  das corruptelas e sentenzas  habídas contra os Populares, o retrouso “ Si non eres do PP…” xa non se escoita. Máis, hai uns días o sr. Rueda, presidente en funcións da Xunta, lanzou ó vento unha mensaxe que, despois de escoitala, sigue a ter un transfondo semellante ó de anos atrás.  Nós somos a Galicia riquiña  fronte os que son  a Galicia enfurruñada. Ou sexa: nós somos a Galicia amabel, a acolledora, a que non berra, a que traballa, a que arranxa os problemas,  vamos: a mellor. E a outra,  é a Galicia que berra e que está sempre enfurruñada, a que esta sempre cabreada, a que  crea problemas, o  que ven a ser o contrario do que os galegos precisamos.

A verdade é que o dito ten o seu aquel. Pois entendo  que,  por protestar e reivindicar  que os servizos públicos sexan públicos e funcionen mellor,  ou por reclamar certas competencias pra que sexan xestionalas desde esta terra, así  como  facer fincapé  no trato desigual entre provincias e comunidades, ou  defender a nosa identidade idiomática e  cultural, un presidente critique  ise posicionamente político  semella un  certo desprezo cara os  que pensán desa maneira.

Algún día farase un balance do que o nacionalismo galego lle aportou a este país  dende os  anos da súa existencia.  Ben sei que pode que haxa  cuestións que  revisar,  pois as sociedades evolucionan  e as formas de ver a vida tamén.  Mais tamén sei que o primeiro que lle aportou á sociedade  galega en xeral foi o de devolvernos o orgullo de sermos nós  coas nosas virtudes e defectos. Tamén  o de fortalecer a nosa personalidade e identidade como nacionalidade histórica que somos e que está recollida no texto constitucional. Como  o de  reivindicar unha serie de competencias que de seguro mellorarían a vida dos galegos. Mais esta xente  á que o candidato Rueda califica como “enfurruñada” aportou e aporta moitas cousas positivas. Polo que reivindicar melloras  sociais e políticas pra dentro do Estado ter máis influencia nas decisións que nos afectan sempre será moi positivo.

Galicia sempre foi terra de acollida. Máis o calificativo de riquiños sona un chisco a rancio e, sobor de todo, a mensaxe  moi paternalista. E o de enfurruñados leva tras de si unha carga de mala uva; de xente conflictiva e problemática  e incluso frustrada. De persoas que somente buscan e crean conflictos, cando non é así. Clasificar así ós galegos como se uns fosen os bos e os outros  os enfurruñados e pouco menos que malos é un erro moi grave.

A xente que apoia opcións políticas nacionalistas son persoas que aman a esta terra e que non a ven como un lugar sumiso que traga con todo o que lle poñen riba das costas dende poderes alleos. Polo  que na política tes que facer valer os teus dereitos si queres acadar obxectivos e melloras sociais. Do contrario outros gobernarán por ti e defenderán soamente os seus intereses.  En fín, triste e errado calificativo o de enfurruñados. O mellor quen iso di: non é máis ca un mandado que fuxe de amosar o que fixo na Xunta no último mandato  e soamente ofrece  un futuro gris escuro para esta terra. Por tal motivo precisamos aire novo e un cambio nas institucións, pois os que levan moitos anos gobernando chegan a pensar que poder lles pertence dende sempre.


Outros artigos de Manuel Herminio Iglesias

Quen fala dos problemas desta terra?

Asaltar o ceo contra o pracmatismo

Volve o tempo das promesas

Aquelas pequenas cousas

A fantasía e o consumismo no Nadal

Feijoo e as maiorías absolutas

Tempo de Magostos

Coidado cos salvapatrias

Descoñecen o que berran e chantean?

Achegarse á España real

Lavándolle a faciana a extrema dereita

A Resaca Electoral

O puzle ourensán

Música de calidade

As licencias dos quen mandan

Pacto cós ourensás

Moita enerxía sen rentabilidade

Xente sinxela

Os que pasan á historia

A Aposta Galeguista

Fun cantando

Nin Música nin Letra

Un home feito de cartos

Tempo de lecer e refexión.

As leiras a ermo

A longa sombra da corrupción

Erro Histórico

Llegó la mami….

Un crego de parroquia

Ourense: Sen obxectivos nin proxectos

e Ourense, existe?

O Nadal da Saudade

Unha area no zapato

Serrat e os cantautores

As incertezas na aldea global

Ourense, por riba das ideoloxías

O importante é a pasta

Sos Ourense!!!

Ourense cara un ermo cultural

Vandalismo, botellóns e desleixo

Na procura da felicidade

Dúas maneiras de actuar na política

Tinte galeguista

Abrindo un novo camiño

Lembrades a democracia organica?

Actuar en manada

Os refráns na política

As miserias na política

De xeonllos e pedindo perdón

Culturetas de ….

Arroutadas