Manuel Herminio Iglesias
Din que a historia ciclicamente repítese e os que iso afirman teñen razón. Pois aínda que as circunstancias da vida e os momentos son diferentes, os feitos que relataban agresións, invasións e conquistas de países cando iamos a escola volven como ameazas coa chegada de certos persoeiros ó poder. Mais as intencións veñen de vello: mandar dalgunha maneira no mundo sometendo a moitos estados e pobos.
Na especie humana existe de todo, xente con principios, valores e ética, e tamén xente egoísta, narcisista e ególatra que soña con levar coroa sen ser rei. Mellor, que soña con gobernar o mundo ó igual que o Hitler ó facía na escena da película de Chaplin: O gran ditador.
Pois ben, neste mundo polarizado dous persoeiros andan á disputa por ver quen controla máis espazo xeográfico e, desta maneira, poder neutralizar e someter segundo as súas entendedeiras a existencia de moitos países que hai no globo terráqueo. E o máis triste é que todos actúan en nome da liberdade; mellor do que eles entenden como a súa liberdade.
Rematada a segunda guerra mundial houbo un tempo de crecemento no que tamén naceron as declaracións e leis mundiais que tentan unha convivencia dos pobos baseada nuns principios xerais acatados por todos os países. Mais os países que algún día foron imperios e outros novos como o caso dos EE.UU. que aspiraban a sel0os endexamais viron esas leis universais con algo que tiñan que cumprir. E comenzaron os descolgues. Polo que agora, que os sistemas económicos son iguais en todo o planeta; agora que non hai loita ideolóxica entre economía comunista e o liberalismo capitalista, emerxen de novo as ansias imperialistas coa intención de repartirse o planeta para exercer sobor de moitos estados un certo grao de submisión e control político e económico.
Con ese fondo escóitanse voces que din que os invasores son os invadidos; que os que eliminan á oposición e a encadean son demócratas; que os que falan de que a terra é finita e hai que coidar o medio natural, son un atrasados e intervencionistas, etc. E eses que non asinan os principios humanos, nin respectan as resolucións das Nacións Unidas, e viven ó marxe das lexislacións internacionais queren ser os que mandan no globo. E todo eso lévano a cabo pra facer o seu capricho, a súa obstinada megalomanía, e así tentar mandar nos demais estados onde as liberdades son lei e os cidadáns elixen ós seus gobernantes libremente. Aínda que ás veces cometan erros de bulto.
Asistimos, dende a chegada de Trump ó poder a moitas decisións que sinalan que imos cara un liberalismo sen control político dos cidadáns; decisións que marcan un camiño que soña con ditaduras e onde soamente importa o poder dos cartos. O humanismo e o racionalismo base da cultura europea actual é apartado e menosprezado como se soamente a técnica e o poder do diñeiro é o que importa. O desprezo polos organismos mundiais deste grandes estados é unha evidencia que debía facernos meditar a todos. Pois se na aldea global non hai leis que nos obriguen, a forza do máis forte sempre se imporá sobre ós estados máis pequenos. Tristura de ver que a humanidade camiña cara un enfrontamento que perxudicará a todos. Di o mandatario americano que a terceira guerra mundial non está lonxe. Eu quero pensar que iso é unha farolada deste narciso e ególatra presidente. Mais tamén entendo que vivimos no tempo do consumismo sen freo, e que a terra como planeta ten recursos finitos. E iso debía abrir un debate reflexivo que a todos, e tamén a estes imperialistas, os fixera ver que o camiño polo que imos non é o correcto. En fin, o mundo a día de hoxe semella que camiña ó revés. Que nos leva cara un punto de non retorno que pode castigar as novas xeracións, pois cando se invirten os termos e os agresores son os agredidos, ou os invasores os bos, a milleiros de cidadáns sensatos arrepíasenos a pel.
Outros artigos de Manuel Herminio Iglesias
Soamente unha visión: a económica
O insulto no canto do argumento
Tempo de charlatáns e predicadores
Non todo vale pra acadar o poder
Ditadores coa faciana de demócratas
A opinión de Manuel Herminio: “Enfurruñados ou riquiños”
Quen fala dos problemas desta terra?
Asaltar o ceo contra o pracmatismo
A fantasía e o consumismo no Nadal
Feijoo e as maiorías absolutas
Descoñecen o que berran e chantean?
Lavándolle a faciana a extrema dereita
Moita enerxía sen rentabilidade
Ourense: Sen obxectivos nin proxectos
Ourense, por riba das ideoloxías
Vandalismo, botellóns e desleixo
Dúas maneiras de actuar na política