O colaborador de badalnovas Manuel Herminio deixanos este artigo
Dende Seixo-Albo
Sempre entendín que o ser humano persigue na vida por enriba das ideoloxías e crenzas a felicidade. Tamén sei que a felicidade para unha persoa pode ser acadar un obxectivo distinto ó de outra, dado que cada ser humano ten diversas visións do que é sentirse satisfeito e, en último termo, ser feliz. Neste noso tempo os obxectivos nunha sociedade que incentiva o individualismo son moi diferentes en cada individuo. E como isto é así citarei un dito que nas persoas maiores, despois das experiencias e dos atrancos vividos, se escoita con moita frecuencia: ter saúde e o amparo dos teus. O demais, de maior, pasa a un segundo plano. Como a sociedade camiña e non se para con ninguén, nos últimos tempos a velocidade semella que sempre é un termo a superar en todos os aspectos vitais. Desta maneira todos aspiramos a ter un coche que corra máis; a ter un telefono que vaia máis rápido; tamén que o tempo de espera para calquera asunto sexa máis corto.
Vivimos no tempo do consumismo acrítico, do mercar por impulsos pouco racionais. Aspiramos a que o tren corra máis como se estiveramos nunha competición deportiva permanente. Se saímos á rúa vemos que a velocidade está metida no adn, na nosa forma de vida. E polo tanto na nosa existencia. Hai días na prensa apareceu a nova de que os trens de nova xeración irán á velocidade de 350 km hora. Eso será dentro duns anos. Ben sei que é unha meta que levará tempo, mais a pregunta sempre está esperando unha resposta. Será esa velocidade unha meta tan necesaria? ¿Será tan necesario que todo o que facemos os humanos estea marcado por gañar uns minutos nunha viaxe? Na película de Chaplin Tempos Modernos éste denunciou que o ser humano podería acabar sendo esnaquizado pola máquina. De feito na película acaba sendo machacado por tanta innovación. Ben sei que a mecanización é un avance e que é precisa en moitos aspectos da nosa sociedade. Mais tamén sei que debe se empregada para o preciso, non de maneira abusiva e banal para o innecesario. Pois aínda que non o pareza a máquina nunca poderá substituír a sensibilidade creativa dos humanos. Hoxe xa estamos no tempo da Intelixencia Artificial, mais hai quen di que esta pode facernos un pouco idiotas. Polo que a día de hoxe estamos en moitos aspectos da nosa vida cotián condicionados polo ritmo frenético da sociedade do momento. Hai que di que o capitalismo levado ás máxicas consecuencias ademais de ser unha guerra de todos contra todos e voraz. Non ten sentimentos. Sí, temos autovías polas que imos a moita velocidade, eran necesarias. Mais xa non podemos desfrutar da paisaxe nin ver os pobos, pois imos a moita mecha. E como camiñamos de moita presa xa non falamos co veciño, nin coñecemos a xente que anda moi perto de nós. O exemplo do tren a 350 km hora pode valernos pra reflexionar sobre a vida axitada das nosas cidades. Camiñamos sempre de presa, e facémolo case por imperativo da sociedade. E todo baixo o nome da modernidade. E compre lembrar que nin todo o moderno implica que traia un progreso equilibrado e racional. Un progreso máis humano que poña por diante á persoa, os seus valores e sentimentos. E fuxa da ambición desmesurada e cruel. En fin, a sociedade actual camiña a moita velocidade e faino maiormente considerando que somos números dunha estadística. Masa pra estudar e á que hai que venderlle un obxecto e convencela de que temos que andar a toda presa. Non importa o custo. Polo tanto, tomemos a vida con máis sosego, consumamos con racionalidade, falemos co veciño, racionalicemos, poñámoslle freo a tanta velocidade, e pode que, desa maneira, ate sexamos máis felices. Feliz Nadal e a ver se no 2026 ven cheo de cousas boas.
OS MELLORES ESTABLECEMENTOS
Outros artigos de Manuel Herminio Iglesias
A opinión de Manuel Herminio: “Ás portas do Nadal lembrando a Marcos”
Agochar o que non gusta da historia
Licenciado pola universidade da vida
A deshumanización da sociedade
Tiranos con facha de demócratas
Pode arredarse música e cultura da política?
Nas mans de ególatras e imperialistas
Soamente unha visión: a económica
O insulto no canto do argumento
Tempo de charlatáns e predicadores
Non todo vale pra acadar o poder
Ditadores coa faciana de demócratas
A opinión de Manuel Herminio: “Enfurruñados ou riquiños”
Quen fala dos problemas desta terra?
Asaltar o ceo contra o pracmatismo
A fantasía e o consumismo no Nadal
Feijoo e as maiorías absolutas
Descoñecen o que berran e chantean?
Lavándolle a faciana a extrema dereita
Moita enerxía sen rentabilidade
Ourense: Sen obxectivos nin proxectos
Ourense, por riba das ideoloxías
Vandalismo, botellóns e desleixo
Dúas maneiras de actuar na política
Lembrades a democracia organica?
